Naast mijn ‘politieke’ leven als gemeenteraadslid en als voorzitter van een raadscommissie, heb ik ook een leven als docent van 180 leuke en o zo onvermoeibare stuiterballen in het mbo, verder een dynamisch gezinsleven (‘hé…wie is die vrouw die zelfs op zondag ons vlees niet snijdt?’) en een leven als presentatrice en dagvoorzitter.Met betrekking tot dat laatst genoemde leven werd ik door de VNG (= Vereniging Nederlandse Gemeenten) gevraagd hun afsluitingsbijeenkomst rond het 100-jarig bestaan te presenteren in Den Haag.
De VNG; ooit ontstaan met dank aan een paar op de trein wachtende brave burgervaders op een Haags stationnetje. Het goede nieuws; de trein kwam….en ook niet onbelangrijk; de VNG kwam er ook.
Het resulteerde 100 jaar later in een tussenstop met een veel besproken jubileumcongres. Zelfs Freek de Jonge wilde er van alles over kwijt tijdens zijn verkiezingsconference een paar maanden later.
En nu stapt de VNG weer opnieuw in de trein. Ehh…nee, niet de internationale trein, want die schijnt niet meer in Den Haag te willen stoppen, maar aan een nationale trein heeft de VNG in principe meer dan genoeg. Een trein om alle gemeentes te kunnen bereiken, naar ze te luisteren, te ondersteunen en te vertegenwoordigen.
Gezien de vele maatregelen, decentralisaties en bezuinigingen die op de gemeentes afkomen, verwachtte ik nogal wat sombere geluiden van de sprekers en de panelleden. Opmerkelijk genoeg kwam als antwoord op mijn vragen ook steeds de volgende zinsnede terug: ‘Deze ontwikkelingen bieden ook kansen!’ Of het nu de voorzitter van de Bank Nederlandse Gemeenten betrof, de directeur van het Economisch Instituut voor de Bouw, de voorzitter van de VNG of de hoogleraar pedagogiek; op alle terreinen werden door de deskundigen nieuwe mogelijkheden gezien. Nee…zwartkijkers kon je ze absoluut niet noemen!
Ook Ronald Plasterk (minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties) volgde diezelfde optimistische tendens met gedrevenheid. Enige spanning en vermoeidheid waren echter ook van hem af te lezen.
Tot ik hem tijdens het interview vroeg: ‘ Minister, als u nou ’s avonds lekker warm in uw bed ligt, de deken hoog opgetrokken tot aan uw kin en u denkt aan al die nijdige Zeeuwen die niet bij Zuid-Holland gevoegd willen worden, aan de Provinciale Besturen die ageren tegen uw voorgenomen plannen en aan de burgervaders en -moeders die helemaal niet door het volk gekozen wensen te worden, verlangt u dan niet hartstochtelijk terug naar die stilzwijgende platworm uit uw genetisch onderzoek?
Een klaterende lach….een volkomen ontspannen Plasterk ….om na een minuut weer bloedserieus te antwoorden dat hij echt graag de minister van BZK is, want jazeker….ook hij ziet wel degelijk kansen!’ klikken om te bewerken.
De VNG; ooit ontstaan met dank aan een paar op de trein wachtende brave burgervaders op een Haags stationnetje. Het goede nieuws; de trein kwam….en ook niet onbelangrijk; de VNG kwam er ook.
Het resulteerde 100 jaar later in een tussenstop met een veel besproken jubileumcongres. Zelfs Freek de Jonge wilde er van alles over kwijt tijdens zijn verkiezingsconference een paar maanden later.
En nu stapt de VNG weer opnieuw in de trein. Ehh…nee, niet de internationale trein, want die schijnt niet meer in Den Haag te willen stoppen, maar aan een nationale trein heeft de VNG in principe meer dan genoeg. Een trein om alle gemeentes te kunnen bereiken, naar ze te luisteren, te ondersteunen en te vertegenwoordigen.
Gezien de vele maatregelen, decentralisaties en bezuinigingen die op de gemeentes afkomen, verwachtte ik nogal wat sombere geluiden van de sprekers en de panelleden. Opmerkelijk genoeg kwam als antwoord op mijn vragen ook steeds de volgende zinsnede terug: ‘Deze ontwikkelingen bieden ook kansen!’ Of het nu de voorzitter van de Bank Nederlandse Gemeenten betrof, de directeur van het Economisch Instituut voor de Bouw, de voorzitter van de VNG of de hoogleraar pedagogiek; op alle terreinen werden door de deskundigen nieuwe mogelijkheden gezien. Nee…zwartkijkers kon je ze absoluut niet noemen!
Ook Ronald Plasterk (minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties) volgde diezelfde optimistische tendens met gedrevenheid. Enige spanning en vermoeidheid waren echter ook van hem af te lezen.
Tot ik hem tijdens het interview vroeg: ‘ Minister, als u nou ’s avonds lekker warm in uw bed ligt, de deken hoog opgetrokken tot aan uw kin en u denkt aan al die nijdige Zeeuwen die niet bij Zuid-Holland gevoegd willen worden, aan de Provinciale Besturen die ageren tegen uw voorgenomen plannen en aan de burgervaders en -moeders die helemaal niet door het volk gekozen wensen te worden, verlangt u dan niet hartstochtelijk terug naar die stilzwijgende platworm uit uw genetisch onderzoek?
Een klaterende lach….een volkomen ontspannen Plasterk ….om na een minuut weer bloedserieus te antwoorden dat hij echt graag de minister van BZK is, want jazeker….ook hij ziet wel degelijk kansen!’ klikken om te bewerken.
RSS Feed