‘ Mijn zus komt niet aan mijn blote kont, dat is mijn vrijheid…mijn privacy. Tot het niet anders kan en de deur van het verzorgingshuis opengaat… maar dan ga ik liever dood’.
Dat zei de 70-jarige meneer van Gijzen toen ik hem interviewde voor het VNG Jaarcongres een maand geleden. Hij zit van jongs af aan in een rolstoel, maar weet vanuit de Pgb (persoonsgebonden budget) zijn leven uitstekend vorm te geven. Hij maakt zich nu grote zorgen over het feit dat door de voorgenomen decentralisaties dit straks wellicht niet meer kan. Ook de wethouder van zijn gemeente wees op de vele onzekerheden en vragen die er nog zijn. Hebben gemeenten voor de decentralisatietaken straks wel de goede methodieken in handen , de benodigde expertise in huis en voldoende geld voor de uitvoering?
Allemaal vragen & onzekerheden waar nog even zoveel antwoorden op gevonden moeten worden.
Hetzelfde geldt voor de jonggehandicapten die deelnamen aan het door Unlimited & de PvdA georganiseerde Lagerhuisdebat afgelopen zondag in Haarlem. Wat zijn de gevolgen voor de Wajongers die na herkeuring een baan moeten vinden of anders in de bijstand zullen belanden? Is het realistisch om van ze te verwachten aan het werk te komen in een tijd waarin een ‘gewone’ jongere al nauwelijks aan de bak komt. En is een mogelijk quotum voor bedrijven om jonggehandicapten in dienst te nemen nou goed, om zo de heersende vooroordelen weg te nemen, of geef je deze jongeren juist weer dat ongewenste stempel van ‘anders’ zijn.
Ook hier zijn de antwoorden niet eenduidig op te geven.
In Haarlem starten we na het reces met de kerntakendiscussie om verdere bezuinigingen te realiseren. Er is al voor een fors bedrag aan bezuinigingen gerealiseerd en ingeboekt tot aan 2018, maar door de decentralisaties per 2015, de rijksbezuinigingen, de eigen gemeentelijke schuldenpositie, de toenemende werkeloosheid, de tegenvallende opbrengsten uit grondexploitaties en de begrotingstekorten, moeten ook hier antwoorden gevonden worden. Welke kerntaken gaan we inperken of schrappen? Antwoorden die alles behalve prettig en aangenaam zullen zijn en waar, zo dicht op de gemeenteraadsverkiezingen, de partijpolitiek hoogtij zal vieren.
De Deense filosoof Kierkengaard sprak in de 19e eeuw de volgende woorden:
‘Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd’.
Ontegenzeggelijk waar. Of de antwoorden en oplossingen die we de komende tijd gaan vinden dan ook wel de juiste zijn, weten we pas achteraf. Stilzitten en niets doen, is in ieder geval geen optie….we moeten met z’n allen, van hoog tot laag en van links tot rechts, innovatief, oprecht & constructief aan de slag om daarmee te voorkomen dat mensen, zoals meneer Van Gijzen, in de kou komen te staan.
Dat zei de 70-jarige meneer van Gijzen toen ik hem interviewde voor het VNG Jaarcongres een maand geleden. Hij zit van jongs af aan in een rolstoel, maar weet vanuit de Pgb (persoonsgebonden budget) zijn leven uitstekend vorm te geven. Hij maakt zich nu grote zorgen over het feit dat door de voorgenomen decentralisaties dit straks wellicht niet meer kan. Ook de wethouder van zijn gemeente wees op de vele onzekerheden en vragen die er nog zijn. Hebben gemeenten voor de decentralisatietaken straks wel de goede methodieken in handen , de benodigde expertise in huis en voldoende geld voor de uitvoering?
Allemaal vragen & onzekerheden waar nog even zoveel antwoorden op gevonden moeten worden.
Hetzelfde geldt voor de jonggehandicapten die deelnamen aan het door Unlimited & de PvdA georganiseerde Lagerhuisdebat afgelopen zondag in Haarlem. Wat zijn de gevolgen voor de Wajongers die na herkeuring een baan moeten vinden of anders in de bijstand zullen belanden? Is het realistisch om van ze te verwachten aan het werk te komen in een tijd waarin een ‘gewone’ jongere al nauwelijks aan de bak komt. En is een mogelijk quotum voor bedrijven om jonggehandicapten in dienst te nemen nou goed, om zo de heersende vooroordelen weg te nemen, of geef je deze jongeren juist weer dat ongewenste stempel van ‘anders’ zijn.
Ook hier zijn de antwoorden niet eenduidig op te geven.
In Haarlem starten we na het reces met de kerntakendiscussie om verdere bezuinigingen te realiseren. Er is al voor een fors bedrag aan bezuinigingen gerealiseerd en ingeboekt tot aan 2018, maar door de decentralisaties per 2015, de rijksbezuinigingen, de eigen gemeentelijke schuldenpositie, de toenemende werkeloosheid, de tegenvallende opbrengsten uit grondexploitaties en de begrotingstekorten, moeten ook hier antwoorden gevonden worden. Welke kerntaken gaan we inperken of schrappen? Antwoorden die alles behalve prettig en aangenaam zullen zijn en waar, zo dicht op de gemeenteraadsverkiezingen, de partijpolitiek hoogtij zal vieren.
De Deense filosoof Kierkengaard sprak in de 19e eeuw de volgende woorden:
‘Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd’.
Ontegenzeggelijk waar. Of de antwoorden en oplossingen die we de komende tijd gaan vinden dan ook wel de juiste zijn, weten we pas achteraf. Stilzitten en niets doen, is in ieder geval geen optie….we moeten met z’n allen, van hoog tot laag en van links tot rechts, innovatief, oprecht & constructief aan de slag om daarmee te voorkomen dat mensen, zoals meneer Van Gijzen, in de kou komen te staan.
RSS Feed